GÜL BAHÇEM

Bir arkadaşım bana bir gün ‘Artık uzun bir filmi şöyle arkama yaslanıp baştan sona izleyemiyorum. Kısa kısa reels izlemekten konsantrasyonum kalmadı.’ demişti. Evet öyleydi gerçekten. Ne kadar ürkütücü değil mi? Onu bırakın kendi kendimizle bile yarım saat kalamaz olduk. Hep bir şeylerle meşgul ediyoruz aklımızı. Sosyal medya bizi zehirliyor mu gerçekten? Bir sürü yalan yanlış bilgi, sürüyle anlamsız görüntüyle zihnimizi dolduruyor, sonra da aklımızı yavaşlatamadığımız için anksiyeteyle boğuşuyoruz. Son yüzyılın hastalığı sanırım, çoğu kişi artık ilişkileri de reels izler gibi hızlı hızlı bakıp geçiyorlar. O an iyi geliyor sanıyorlar ama aslında yavaş yavaş çürüyorlar ve bunun farkında bile değiller. Elbette bir sürü eksisi olmasına rağmen artıları da var sosyal medyanın. Biraz arabesk olacak ama bu yalan dünyanın içinde beni her gün gülümseten bir gül buldum. İsmi Ayşe. Ayşe down sendromlu. Birçoğumuzun aksine kalbinde hiçbir engeli yok. O benim mesaj arkadaşım. Bir gün bile atlamaz nasılsın diye sormayı, bana çiçekler, öpücükler yollamayı... Allahım bu nasıl bir cömertlik… Mutluluğu, izlediğimiz o kısa videolarda değil biriktirdiğimiz güllerde bulacağız.

1940 yılından beri devam eden Harvard üniversitesinin mutluluk araştırması ve Gallup 2024 Küresel duygular raporunun sonucuna göre mutluluğun sırrı iyi ilişkiler. Köklü eski dostluklar, aile ve eş. Uzun yıllar süren araştırmalar sonucunda bunlara sahip olan insanların diğerlerine göre çok daha mutlu insanlar olduğu anlaşılmış. Araştırmaya göre kendini teslim edecek insanların varlığı sinir sistemini iyileştiriyor, bedendeki acıları bile hafifletip, beynin daha uzun ve sağlıklı yaşamasına sebep oluyor. Buna tüm kalbimle ve bilime olan inancımla katılıyorum. Dostlarım, ailem, sevdiklerim benim bahçemin en değerli gülleri. Küçük prensin de dediği gibi; ‘Benim gülüm yüzlercesinden daha önemli. Çünkü suladığım, cam bir fanusun altına koyduğum, rüzgardan koruduğum çiçek o. Çünkü o benim çiçeğim.’

Ben bir bahçe kurdum kendime kalbi kalbime denk güllerden ve beni hep dengede tutan. Onlara zamanımı, emeğimi ve sevgimi vermek hayattaki en büyük tutkum. Dilerim sizin kurduğunuz bahçe bağ olsun. Çünkü ‘Virandır bağların gülleri viran, ölür mü dünyada dengini bulan..’

Çok sevgiler…

Şebnem HOŞER