Tüm Yazılar

Gelişim; perdeler, aynalar, bariyerler olmadan mümkün değildir. Bizi çevreleyip, kısıtlayan, işimizi zorlaştıran, ekolar yaratan roller, hedefler, tutum ve inançlardan oluşan oldukça zorlu parçalanmışlıklar içinde her şeye rağmen yol almak...

Yakın zamanlarda bir doktor arkadaşımı çalıştığı hastaneye ziyarete gitmiştim özel izinle, onu beklemem için beni endoskopi yapılan bölüme aldılar. Sadece hastalar ve hastaların en yakınları o bölümde bulunuyordu. Oturacak yer sınırlı olduğu için, hastalarda dâhil olmak üzere ayakta bekliyorlardı.

Bu sayıda prensiplerle devam edip, öfkeye etraflıca bir göz atalım dedim. Öfke de korkunun, endişe gibi başka bir yüzüdür. Öfke; temelde kök ve hara çakralarındaki korkunun yükselmiş, başkalaşmış hallerinden biridir. Öfke, ‘kaş yapayım derken göz çıkartan’, oldukça yanlış tımar yöntemleri ile iyice derinleştirilir ve alt çakraları tıkayarak üst çakralara enerji erişimini, onlarla iletişimi ve uyumu tamamen keser.

Prensiplerden devam ediyoruz. Ve çağımız içinde en can alıcı konulardan biri; endişe!

Reiki prensipleriyle yolculuğa devam ediyoruz… Bu prensip çoğu kaynakta; “Ekmeğini dürüst yollardan kazan!” şeklinde geçer. Ekmek, ana tema olan dürüstlük ekseninde bir metafordur.

Bu sayıda Reiki Prensipleri içinde de yer alan şükran ve onunla alakalı olan duadan bahsetmek istedim. Konu bir umman, ben kısaca yorumlamaya çalışacağım naçizane.

Reiki’nin 5 Prensibi’nin, Reiki’yi tekrar keşfederek ona adını veren ve sistematiğini oluşturan Dr. Mikao Usui tarafından, eski Budist metinlerden sağlandığı varsayılır.

Geçen ay yayımlanan sayımızda Reiki ile ilgili yanlış bilinenlerden, Reiki’nin kelime ve gerçek anlamlarından az çok bahsederek sizi Reiki hakkında bilgilendirmeye çalışmıştım.

Bilgi sahibi olup inananlar, bilgi sahibi olmadan inananlar, bilgi sahibi olup inanmayanlar, bilgi sahibi olmadan inanmayanlar, bugünkü...

Reiki ile tanıştığım ilk zamanların cehenneminden boşanmış deli coşkusuyla, kolundan tuttuğuma, yakasına yapıştığıma Reiki vermeye, anlatmaya çalışıyordum.

Yazı yazmaya başlamadan önce klavyenin başına geçtim ve yazı konusu düşünmeye başladım.

Etrafımızda var olan gerçeklik, içinde yaşadığımız realite, esasında gözlerin ve benliğin oynadığı ve yarattığı bir illüzyondan başka bir şey değil.